‘Bu hayatın yarısı çok hızlı evet demekle, diğer yarısı da zamanında hayır diyememekle geçiyor.’

Bilmiyorum diyebilmek bilgelik ister.

'Biz hayır demeyi, işim var demeyi, olmaz demeyi beceremeyen insanlarız. Yorgunluğumuz bitmez bizim.’ Reşat Nuri Güntekin

Aslında bu paragrafa ek olarak birde ‘bilmiyorum’ demeyi beceremediğimiz içinde yorgunluğumuz artarak devam ediyor.

Kendi hayatımızın direksiyonunu kontrol altında tutabilmenin yolunun, gerektiğinde hayır diyebilmekten geçtiğini unutmamalıyız. Hayır diyemediğimiz, bilmiyorum diyemediğimiz her an başkaları tarafından yönlendirildiğimizin farkında olmalıyız.

Bir soru sorulduğunda bilmiyorum dersem veya bir karar anında evet mi hayır mı seçiminde hayırı seçersem, eğer karşımda ki kişi beni ya sevmezse, ya üzersem, ya işim bozulursa, ya kaybedersem gibi korkularla boğuşmaktan; bilmediği halde bildiğini veya yanlış olduğunu bildiği halde evet demeyi tercih edebiliyor olmak, işte o zaman ne gittiğimiz yoldan bir hayır ne de bulunduğumuz mekandan bir verim alamayız. Keza çevremizde bu örnekleri sıklıkla görebiliyoruz. Koltuk kaybetmemek uğruna şekilden şekile girenlerin sayısı azımsanmayacak kadar çok. Çünkü onlar karşıdakinin duymak istediğini duymasını sağlamak için haritalarını oluşturmayı vizyon olarak görmektedirler.

Yapmamız gereken şey ise; karşılıksız, samimi bir şekilde hayır diyebilmeyi, bilmiyorsan, ehliyet ve liyakatın yeterli değilse bilmiyorum diyebilmeyi, yanlışa yanlış, doğruya doğru diyebilmeyi marifet veya özellik değil olması gerekenin ta kendisi olduğu gerçeğidir. İyice düşünüp, araştırıp gerçek ve sağlam kaynaklar ile destekleyip, doğru olana vicdanı ile inanıp, makam-mevki fark etmeksizin evetleri veya hayırları, biliyorum veya bilmiyorumu acele etmeden söyleyebilmektir vazifemiz.

Tabi şu güzel alıntıyı da unutmamak gerekir,

‘Bu hayatın yarısı çok hızlı evet demekle, diğer yarısı da zamanında hayır diyememekle geçiyor.’ Josh Billings